نماز استغاثه به امام زمان(ع)
سيّد علي خان(ره) در «الکلم الطّيب» مي‌گويد: اين، استغاثه به امام زمان(ع)، هرجا باشي دو رکعت نماز با حمد و سوره به جاي آور، آنگاه رو به قبله زير آسمان بايست و بگو:
«سلام الله الکامل التّامّ الشّامل العامّ، و صلواته الدّائمة و برکاته القائمة التّامّة، علي حجّة الله و وليّه في أرضه و بلاده، و خليفته علي خلقه و عباده، و سلالة النّوّة، و بقيّة العترة و الصّفوة، صاحب الزّمان، و مظهر الايمان، و ملقّن أحکام القرآن، و مطهّر الأرض و ناشر العدل في الطّول و العرض، و الحجّة القائم المهديّ، الإمام المنتظر المرضيّ، و ابن الأئمّة الطّاهرين، الوصيّ بن الأوصياء المرضيّين، الهادي المعصوم بن الأئمّة الهداة المعصومين.
السّلام عليک يا معزّ المؤمنين المستضعفين، السّلام عليک يا مذلّ الکافرين المتکبّرين الظّالمين. السّلام عليک يا مذلّ الکافرين المتکبّرين الظّالمين. السّلام عليک يا مولاي يا صاحب الزّمان، السّلام عليک يابن رسول الله، السّلام عليک يابن أمير المؤمنين، السّلام عليک يابن فاطمة الزّهراء سيّدة نساء العالمين.
السّلام عليک يابن الأئمّة الحجج المعصومين و الإمام علي الخلق أجمعين، السّلام عليک يا مولاي سلام مخلصٍ لک في الولاية.
أشهد أنّک الإمام المهديّ قولاً وفعلاً، وأنت الّذي تملأ الأرض قسطاًو عدلاً، بعد ما ملئت جوراً و ظلماً فعجّل الله فرجک، و سهّل مخرجک، و قرّب زمانک، و کثّر أنصارک و أعوانک، و أنجز لک ما وعدک، فهو أصدق القائلين «و نريد أن نمنّ علي الّذين استضعفوا في الأرض و نجعلهم أئمّةً و نجعلهم الوارثين».1
يا مولاي يا صاحب الزّمان، يابن رسول الله، حاجتي کذا و کذا، فاشفع لي في نجاحها، فقد توجّهت إليک بحاجتي، لعلمي أنّ لک عند الله شفاعةً مقبولةً، و مقاماً محموداً، فبحقّ من اختصّکم بأمره، و ارتضاکم لسرّه، و باشّأن الّذي لکم عند الله بينکم و بينه، سل الله تعالي في نجح طلبتي، و إجابة دعوتي، و کشف کربتي؛
سلام کامل، تمام، شامل و عامّ خداوند و درودهاي هميشگي و برکات پاينده و کامل خدا، بر حجّت خدا و وليّ او بر روي زمين و شهرهاي او و جانشين او بر آفريدگان او و بندگانش و بر نسل پاک نبوّت و باقي ماندة عترت و برگزيدگان، حضرت صاحب‌الزّمان و آشکار کنندة ايمان و آموزنده و تعليم‌گر احکام قرآن و پاک‌کنندة زمين و نشردهندة عدل در طول و عرض (جهان) و حجّت قائم مهدي، امام منتظر پسنديده و فرزند پيشوايان پاك، وصي كه فرزند اوصياي پسنديده است، راهنماي معصومي كه فرزند امامان هدايت‌گر معصوم است.
سلام بر تو اي عزّت‌بخش مؤمناني كه آنها را ضعيف شمرده و به ناتواني وا داشته‌اند، سلام بر تو اي خواركنندة كافران متكبّر ستمگر؛ سلام بر تو اي مولاي من، اي صاحب الزّمان؛ سلام بر تو اي فرزند رسول خدا؛ سلام بر تو اي فرزند اميرمؤمنان؛ سلام بر تو اي فرزند فاطمة زهرا سرور زنان جهانيان.
سلام بر تو اي فرزند امامان كه حجّت‌هاي معصوم بودند و اي رهبر و پيشواي تمام خلايق؛ سلام بر تو اي مولاي من؛ سلام كسي كه در ولايت براي تو اخلاص دارد (تنها ولايت و محبّت تو را دارد).
شهادت مي‌دهم كه همانا تو پيشواي هدايت شده و هدايت‌گري از جهت گفتار و كردار و تو همان كسي هستي كه زمين را از عدل و داد پر خواهي كرد بعد از آنكه از جور و ستم پر شده باشد؛ پس خدا در ظهورت تعجيل كند و خروجت را آسان و زمان ظهورت را نزديك نمايد و ياران و ياوران تو را زياد گرداند و به آنچه به تو وعده داده است وفا كند، كه او راستگوترين سخنگويان است (آنجا كه مي‌فرمايد:) «مي‌خواهيم بر اهل ايماني كه در زمين ضعيف شمرده شده‌اند منّت گذاشته، ايشان را پيشوايان خلق و وارثان زمين قرار دهيم».
اي مولاي من اي صاحب الزّمان، اي فرزند رسول خدا؛ حاجتم چنين و چنان است [و به جاي «كذا و كذا» حاجت خود را ذكر نمايد]، تو در مورد بر آورده شدن آن براي من (در پيشگاه خدا) شفاعت كن، كه من به شما براي رفع حاجتم روي آورده‌ام؛ چون مي‌دانم كه شما را به امر خودش اختصاص داد و براي اسرار خود برگزيد و به آن شأن و مقامي كه نزد خدا براي شما است و ارتباطي كه ميان شما و اوست از خدا بخواهيد كه خواسته‌هايم را برآورده ساخته، دعايم را مستجاب گرداند و اندوهم را بر طرف سازد».
و هر چه دوست داري، دعا كن و بخواه كه ان‌شاءالله بر آورده مي‌شود.2
علّامه شيخ محمود عراقي در كتاب «دارالسّلام» ـ كه در آن جريان كساني كه به ملاقات و عرض سلام خدمت امام زمان(ع) تشرّف يافته‌اند، ذكر شده است، مي‌نويسد: اين عمل را خودم تجربه كرده و آثار عجيبي از آن مشاهده نموده‌ام، بعضي از علما از ياد دادن آن به نااهلان خودداري مي‌كردند و از كارهايي بود كه در گرفتاري‌هاي بزرگ آن را تجربه كرده بودند.3
ايشان در «دارالسّلام» مي‌فرمايد: به نظر مي‌رسد سورة «فتح» و «نصر» براي بعد از سورة «حمد» تعيين شده و فاضل معاصر آن را معيّن فرموده است و بعيد نيست كه انجام اين عمل در نيمة شب معيّن شده باشد؛ چون راوي در آن وقت مأمور به انجام شده بود و اطلاقي در كلام نيست تا غير آن وقت را هم شامل شود، لذا قدر متيقّن و آن وقت حتمي و يقيني همان نيمة شب است.
فاضل معاصر از قول كفعمي قبل از نماز و زيارت علاوه بر تعيين اين دو سوره، غسل را نيز افزوده است، هر چند در كتاب «مصباح الزائر» سوره معيّن نشده است. بنابراين، آنچه از فرمايشات اين بزرگواران ظاهر مي‌شود اين است كه تعيين سوره‌ها و تعيين وقت گرچه اقوي نيست ولي به احتياط نزديك‌تر مي‌باشد و انجام دادن غسل شرط نشده گرچه آن هم مطابق با احتياط است.4
ماهنامه موعود شماره 102
پي‌نوشت‌ها:
1. سورة قصص (28)، آية 5.
2. مفاتيح الجنان، ص 177؛ الكلم الطيّب، ص 83.
3. التحفـ［ الرضويّـ［، ص 134.
4. عراقي، دارالسّلام، ص 197.